TY - JOUR ID - 23313 TI - شیوه «پرداز» در نقاشی ایران JO - نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی JA - JFAVA LA - fa SN - 2228-6039 AU - آژند, یعقوب AD - استاد دانشکده هنرهای تجسمی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران Y1 - 2011 PY - 2011 VL - 3 IS - 45 SP - 5 EP - 12 KW - اسماعیل جلایر KW - شاهنامه قرچغای خان KW - شیوه پرداز KW - نقطه چین کاری KW - هاشورزنی DO - N2 - از فنونی که پشتوانه ای از دستاوردهای نگارگری و نقاشی ایران را در اختیار داشت، شیوه «پرداز» بود. نگارگری ایران از طلیعه تاریخ خود، شاهد طلوع این شیوه بود و پیشینه متنوعی از آن را تجربه کرد. طلایه داران این شیوه چارچوبی برای آن پدید آوردند که بر نظامی از اصول و ضوابط استوار بود و هنرمندان نسل های بعد علاوه بر فراگیری این اصول، به فراخور موقع و موضع خود، آن را متحول کردند و از تحریر خطوط باریک برگرد تصاویر و نقوش، تا به خط پردازی به گونه هاشورزنی و نقطه چین کاری ارتقا دادند و شیوه ای پدید آوردند که خاص نگارگری و نقاشی ایران بود. این شیوه همگام با مکتب های نگارگری ایران در سطحی والا مورد توجه بود و موجبات تعالی آثار هنرمند را فراهم می کرد. هنرمندان از این شیوه برای بازنمایی سبزینه های طبیعت، درختان، بافت صخره ها و سنگ ها، کلاه ها و جامه های پیکره ها و بویژه نشان دادن سایه روشن صحنه ها و طره ها و غیره بهره می گرفتند و فضایی مخملین و چشمنواز ایجاد می کردند. اینکه این شیوه تا چه مایه در پدیداری پوانتیلیسم اروپایی نقش داشته و یا نداشته، خود مقوله دیگر و مستلزم تتبع دقیق دیگری است. در این مقاله، شیوه «پرداز» در نگارگری و نقاشی ایران بررسی و تعاریف و خصوصیات آن روشن می شود. UR - https://jfava.ut.ac.ir/article_23313.html L1 - https://jfava.ut.ac.ir/article_23313_20a141586165637f54d99f9f7b97ae50.pdf ER -