From Prohibition of Portraiture to Naked Pictography* A Brief Review of the Evolution of Human Figure Representation in the History of Art especially Iran

Document Type : Research Paper

Authors

1 Ph.D. Student of Art Research, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran

2 Associate Professor of Advanced Studies of Art, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran

Abstract

Abstract
Throughout history, art in its many existing applications has been a receptacle for the expression of religious believes and rituals.  The various religions’ approach, since the most ancient ages of human civilization, has been one of portraiture and human figure representation has sometimes been regarded as instruments of propaganda of religion and at times inhibiting. The perceptions of various religions of human figure, which sometimes appear as symbol of divine portraiture and sometimes as indecent because of man’s sinful and self-exhibitory presentation brings the discussion of human figurative art to the center of attention. From prehistoric to contemporary art the subject of human image is in the center of attention. Sometimes like in the art of cave dwellers, Akhenaton age imagery in Egypt, Buddhism, Judaism, Islam and the Byzantine iconoclasm movement, the human iconography is forbidden. In some ages and religions, like in ancient Greece, ancient India, Vishnu worshipping rituals, and the age of Renaissance, the representation of naked human figure freely becomes the subject of art. The union of art and religion in the world of tradition is deep and lasting and sometimes stellar but this seemingly unbreakable connection began to come apart by the emergence of new social forces in the age of Renaissance and brought about a free and independent form in the arts. The representation of naked human figure that in some ancient traditional cultures bore holiness and mystery was replaced by self-exhibitory manifestation of human figure that reflected the self-centeredness of mankind in the Renaissance and his freedom from divinity. In this article, after a study of different religions and cultures approach on human iconography, contrariety and contradiction in the meaning of naked imagery and the dichotomy in the implication of this concept from the viewpoint of terminology will be reviewed with mention of different types of nude imagery in history and culture. After the study of nude pictures by a closer look at Iranian art the change in the Qajar era artist’s approach to human pictures will be closely reviewed. Although, prior to this period traditionally the human dignity was always posed as an element spiritual element in painting but due to new humanist teachings the modern Qajari artist found a chance to portray a different form of human; a human who with belief in his supremacy remained in the center of the universe. The passage from semi-idealistic semi-realistic portraits of Fath Ali Shah to completely naturalistic pictures of the Nasseri era followed by nude pictures with epicurean approach was the product of the advancement and perfection of this concept. The Iranian reading of western humanism changes the position of man while rubbing off its idealism brought the materialistic aspects of human life to the center of attention. Spiritual concepts and artistic sacredness changed to materialistic and humanistic tendencies. This process brought in new subjects such as nude painting in the Qajar art.

Keywords

References

قرآن کریم(1363)، ترجمة سیدکاظم معزّی، نشرصابرین، تهران.
اتینگهاوزن، ریچارد. و گرابر، الگ (1382)، هنر و معماری اسلامی(1)، ترجمة یعقوب آژند، سمت، چاپ سوم، تهران.
افلاطون (1353)، جمهوری، ترجمة محمدحسن لطفی، ابن‌سینا، چاپ اول، تهران.
انجمن کتاب مقدس ایران(بی‌تا)، کتاب مقدس یعنی کتب عهد عتیق و عهد جدید، که از زبانهای اصلی عبرانی و کلدانی و یونانی ترجمه شده است، تهران.
بهزادی، رقیه (1383)، آریاها و ناآریاها در چشم‌انداز کهن تاریخ ایران. طهوری، تهران.
بهنام شباهنگ، داراب و علی دهباشی (1366)، یادنامه کمال‌الملک، چکامه، تهران.
بورکهارت، تیتوس (1365)، هنر اسلامی، زبان و بیان، ترجمة مسعود رجب‌نیا، صدا و سیمای ایران، تهران.
بورکهارت، تیتوس (1381)، هنر مقدس، ترجمة جلال ستاری، سروش، چاپ سوم، تهران.
بورکهارت، تیتوس (1390)، مبانی هنر مسیحی، ترجمة امیر نصری، حکمت، تهران.
پاکباز، رویین (1378)، دایره‌المعارف هنر، فرهنگ معاصر، تهران.
پاکباز، رویین (1380)، نقاشی ایران از دیرباز تا امروز، زرین و سیمین، چاپ دوم، تهران.
تاین‌بی، آرنولد (2536)، فلسفة نوین تاریخ، ترجمه و تلخیص بهاء‌الدین پازارگاد، فروغی، تهران.
جباران، محمدرضا(1382)، صورتگری در اسلام. سوره‌مهر، تهران.
حریریان، محمود، صادق ملک شهمیرزادی، ژاله آموزگار و نادر میرسعیدی (1387)، تاریخ ایران باستان، ج1. سمت، چاپ ششم، تهران. دورانت، ویل (1385)، تاریخ تمدن، ج1: مشرق زمین گاهوارة تمدن. ترجمة احمد آرام و دیگران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چاپ دوازدهم، تهران.
دورانت، ویل (1385)، تاریخ تمدن، ج5: رنسانس، ترجمة صفدر تقی‌زاده و ابوطالب صارمی، علمی و فرهنگی، چاپ ‌دوازدهم، تهران. دهباشی، علی (1378)، یادنامة کمال‌الملک، به‌دید، تهران.
ذکاء، یحیی (1388)، تاریخ عکاسی و عکاسان پیشگام در ایران، علمی و فرهنگی، چاپ سوم، تهران.
زکی محمد، حسن (1372)، تاریخ نقاشی در ایران، ترجمة ابولقاسم سحاب، انتشارات سحاب، چاپ چهارم، تهران.
ژیلسون، اتین(1390)، نقد تفکر فلسفی غرب. ترجمة احمد احمدی، چاپ پنجم، سمت، تهران.
سرلو، خوآن ادواردو (1388)، فرهنگ نمادها، ترجمة مهرانگیز اوحدی، دستان، تهران.
فریزر، جیمز بیلی (1364)، سفرنامة فریزر، معروف به سفر زمستانی از مرز ایران تا تهران و دیگر شهرهای ایران. ترجمة منوچهر امیری، توس، تهران.
فلور، ویلم، پیتر چکلووسکی و مریم اختیار (1381)، نقاشی و نقاشان قاجار، ترجمة یعقوب آژند، ایل شاهسون بغدادی، تهران.
کاپلستون، فردریک چارلز (1388)، تاریخ فلسفه، جلد یکم یونان و روم. ترجمة سیدجلال‌الدین مجتبوی، علمی و فرهنگی، چاپ هشتم، تهران.
کارتر، کِرتیس ال (1384)، مجسمه‌سازی در دانشنامة زیبایی‌شناسی، گروه مترجمان، فرهنگستان هنر، تهران.
کوماراسوامی، آناندا(1384)، استحالة طبیعت در هنر، ترجمه صالح طباطبایی، فرهنگستان هنر، تهران.
کوماراسوامی، آناندا(1386)، فلسفة هنر مسیحی و شرقی، ترجمه و شرح امیرحسین ذکرگو، فرهنگستان هنر، تهران.
کوماراسوامی، آناندا(1389)، هنر و نمادگرایی سنتی، ترجمه صالح طباطبایی، فرهنگستان هنر، تهران.
گاردنر، هلن (1386)، هنر در گذر زمان، ترجمة محمدتقی فرامرزی، آگاه، چاپ هشتم، تهران.
گامبریج، ارنست (1383)، تاریخ هنر،‌ ترجمة علی رامین، چاپ سوم، نشر نی، تهران.
گامبریچ، ارنست هانس (1385)، تحولات ذوق هنری در غرب (گرایش به اصول هنرهای آغازین)، ترجمة محمدتقی فرامرزی، فرهنگستان هنر، تهران.
گیرشمن، رمان (1350)، هنر ایران در دوران پارتی و ساسانی، ترجمة بهرام فره‌وشی، بنگاه ترجمه و نشر، تهران.
لاندمان، مایکل (1350)، انسان‌شناسی فلسفی. ترجمه و نگارش رامپور صدرنبوی، چاپخانة طوس، مشهد.
ورنن هاید، ماینر (1378)، تاریخِ تاریخ هنر (سیری در تاریخ تکوین نظریة هنر). ترجمة مسعود قاسمیان، فرهنگستان هنر، تهران. Shepherd, d. G. (1964), Sasanian art in Cleveland, the bulletin Cleveland museum of art, vol 51, No 4, pp 66 – 92. Mohammadi, Nameghi, Khadijeh & Pérez González, Carmen (2013), From Sitters to Photographers: Women in Photography from the Qajar Era to the 1930s. History of Photography, Vol 37, Issue1, pp 48-73.
Journal of Fine Arts: Visual Arts
Volume 19, Issue 2
August 2014
Pages 5-16

Files

Share

How to cite

Statistics