Examining Paul Ricoeur's Hermeneutics and Interpretation of Audience from the Artistic work through Relying on Title*

Document Type : Research Paper

Authors

1 M.A. in Painting, College of Visual Arts, Art University of Isfahan, Isfahan, Iran.

2 Assistant Professor, Department of Painting, Alzahra University, Tehran, Iran.

Abstract

In the swarm of artistic transformations in 20th century, works of painting also have got different "titles". In examining these titles, through passing the reasons for choosing them the role of title is introduced in encountering the audience and the way of affecting on the interpretation of audience. This research also tries to study about these influences through Ricoeur's hermeneutics. Ricoeur explicitly states that the first realm that hermeneutics takes the responsibility to represent is the language. It is the language that allows us to talk about arts. In defining the language Paul Ricoeur is influenced by Emile Benveniste and stays away from structuralism. Like Emile Benveniste, Paul Ricoeur considers the language based on discourse; accordingly, each work of art is a discourse which conveys a message, and reveals an aspect of reality through the conversation with the audience. By presenting artistic work as discourse, audience and text are more important than author, and meaning of the work only becomes complete in action of interpretation by audience. Work refers to a world that encounters the world of audience, and audience by passing through stages of Ricoeur’s interpretation, that is, explanation, understanding, and self- understanding, interprets the work, in other words, the audience reaches the meaning. One can consider a role for title in this process which starts with explanation of the work, and finally ends up in self-understanding. Title can be considered as a part of the author's strategy and can create meaning innovation through functions such as metaphor or plot innovation. In fact in the reading action of audience, title can give refiguration of the work to audience till audience can recreate meaning of the work in each interpretation and turns configuration of the work. As the painter of the 20th century demands the audience semantic innovation so that with the assistance of painting interlude and its title, the audience won’t be the inactive consumer of the thoughts of the creator of art anymore, but he should have participated in creating the meaning of the work by himself. Titles often play an important role in relation to the audience’s interpretation ever since the modern art. In modern painting, due to multiplied importance of structure of the art work for its creator, the narrative fades out and the titles get metaphorical function. Such a function could be seen during this period, particularly in the titles selected by Dadaists and Surrealists due to their particular perception of language. However, through transition from modern art to post modernism and with increasing importance of narrative, audience, and audience’s interpretation, the titles in postmodern paintings function more to devise plot because the artist’s strategy demands the audience to recreate the configuration of the work and to make his own interpretation via his contribution to plot invention. Procedure of this research was development-applied in terms of objective, and also, this research used a descriptive and comparative-analytic method, and data collected by library method were finally qualitatively analyzed logic and argument.
 

Keywords


احمدی، بابک (1389)، حقیقت و زیبایی، نشر مرکز، تهران.
احمدی، بابک (1383)، ساختار و هرمنوتیک، نشرگام نو، تهران.
احمدی، بابک (1380)، ساختار و تاویل متن، نشر مرکز، تهران.
بیگزبی، سی. و. ای (1379)، دادا و سوررئالیسم، ترجمه‌ی حسن افشار، نشر مرکز، تهران.
پاکباز، رویین (1386)، در جستجوی زبان نو، انتشارات نگاه، تهران.
جنسن، هورست ولدمار (1379)، تاریخ هنر، ترجمه‌ی پرویز مرزبان، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران.
ریکور، پل (1390)، زندگی در دنیای متن، ترجمه‌ی بابک احمدی، مرکز، تهران.
ریکور، پل. گادامر، هانس‌گئورگ (1388)، هنر و زبان، ترجمه‌ی مهدی فیضی، نشر رخ‌داد نو، تهران.
ریکور، پل (1383)، زمان و حکایت، جلد اول، ترجمه‌ی مهشید نو نهالی، نشر گام نو، تهران.
ریکور، پل (1383)، زمان و حکایت، جلد دوم، ترجمه مهشید نو نهالی، نشر گام نو، تهران.
ریکور، پل (1368)، رسالت هرمنوتیک، ترجمه‌ی مراد فرهادپور و یوسف اباذری، فرهنگ، شماره‌ی 5 و 4، صص293 - 263.
ریکور، پل (1386)، استعاره و ایجاد معانی جدید در زبان، ترجمه‌ی حسین نقوی، معرفت، شماره‌ی120، صص95- 81.
ریکور، پل (1381)، استعاره و مسئله اصلی هرمنوتیک، ترجمه‌ی حمید بهرامی راد، زیباشناخت، شماره‌ی 7، صص98- 85.
سلیه، روبر (1382)، گفت‌وگو با پل ریکور: فلسفه خرد هرمنوتیکی، ترجمه‌ی لیدا فخری، نشریه‌ی بازتاب اندیشه، شماره‌ی 42، صص73- 72.
گات، بریس. مک‌آیور لوپس، دومینیک (1386)، دانشنامه‌ی زیبایی شناسی، ویراستار مشیت علایی، ترجمه‌ی منوچهر صانعی دره‌بیدی، امیر علی نجومیان، شیده احمدزاده، بابک محقق، مسعود قاسمیان و فرهاد ساسانی، انتشارات فرهنگستان هنر، تهران.
گاردنر، هلن (1387)، هنر در گذر زمان، ترجمه‌ی محمدتقی فرامرزی، انتشارات آگاه، تهران.
گودرزی، مرتضی (1385)، هنرمدرن: بررسی و تحلیل هنر معاصر جهان، سوره مهر، تهران.
لچت، جان (1387)، پنجاه متفکر بزرگ معاصر(از ساختارگرایی تا پسامدرنیته)، ترجمه‌ی محسن حکیمی، انتشارات خجسته، تهران.
نجفی، صالح (1390)، مصاحبه با پل ریکور: تجربه‌ی زیبایی‌شناختی، نشریه خردنامه همشهری، شماره 89، صص207- 201.
واعظی، احمد (1389)، درآمدی بر هرمنوتیک، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌ی اسلامی، تهران.
وود، پل. هریسون، چارلز (1379)، هنر و اندیشه‌های اهل هنر 1990- 1900، جلد سوم، ترجمه‌ی مینا نوایی، انتشارات فرهنگ کاوش، تهران.