The formic features modern sculpture

Document Type : Research Paper

Authors

1 M.A. Student of Art Research, Faculty of Art and Architecture, Shiraz University, Shiraz, Iran

2 Assistant Professor, Faculty of Art and Architecture, Shiraz University, Shiraz, Iran

Abstract

The aim of this study is to determine the formic features of modern sculpture. Modern era has been an era filled with ups and downs for art world. In this article, modernism has considered the visual art movements, between 1890 and 1950 that with their innovations, have tried to be separating from the art of the past and have been confronting classical forms. Although it is difficult to explain all the factors involved in the emergence of modern art , the industrial revolution, scientific discoveries and religious reforms were the most important factors that had opened the way for the new thinking of artists to change the methods of representation and the process of artistic creation. Sculpture art developments in this period were enormous and unprecedented. To know more about the features of these works, a study has been conducted on the artists of the period and aesthetic features of these works have been identified. In the view of some modern sculptors, we see how some artists in each decade have changed their style and go along with the other artists. Now the question raised is, whether, for any period in the history of modern art sculpture, prominent form features of each decade can be extracted? So the purpose of this study was to investigate the characteristics of modern sculpture and extract prominent form features of each decade. The study of the modern sculptures shows that in the last decade of the nineteenth century, sculpture was only related to the presentation of the human body. From the late nineteenth century sculpture gradually has distanced from the organic forms, and has gone toward the abstraction.  In the third decade of the twentieth century, this gap reaches its peak. In the 30th and 40th decade, more sculptures have been made from abstract forms, and the human body has been removed from their subject, but by this time, in the subject of sculpture, human body can be gradually seen, even if it was very simplified. Thus, in the late 40th and 50th decade of the twentieth century, once again representational forms-organic, has reached its peak. As mentioned, in the 30th and 40th decade geometric - abstract forms have reached their peak and in the next decade, a few sculptures have been dedicated to this type of form. The 50th decade can be likened to a return to the early years of modern era. Once again, human body is the largest part and the most important subject in sculptures. In the great sculptures in modern era, the organic, representational and human body forms, allocated the largest part to themselves, on the other hand, abstract, geometric and non- human body forms, formed the smaller part. The other trend in this era is the organic-abstract and non- human body forms, which allocated the limited number to themselves while representational-geometric and human body forms formed the lowest part.

Keywords


آرنانسون، یوروارد دورهاروارد (۱۳۷۵)، تاریخ هنر مدرن: نقاشی، پیکره سازی و معماری، ترجمه مصطفی اسلامیه، انتشارات آگاه، تهران.
بامن، زیگمون (۱۳۸۰)، مدرنیته و مدرنیسم، ترجمه حسینعلی نوذری، انتشارات نقش‌جهان، تهران.
بکولا، ساندرو (۱۳۸۷)، هنرمدرنیسم، ترجمه روئین پاکباز [و دیگران]، انتشارات فرهنگ معاصر، تهران.
پاکباز، روئین (1387)، دائرة‌المعارف هنر، انتشارات فرهنگ معاصر، تهران.
پاکباز، روئین (1374)، در جستجوی زبان نو، تحلیل از سیر تحول هنر نقاشی در عصر جدید، نگاه، تهران.
جنسن، هورست ولدمار (1359)، تاریخ هنر، ترجمه پرویز مرزبان، انتشارات انقلاب اسلامی، تهران.
چایلدز، پیتر (۱۳۸۳)، مدرنیسم، ترجمه رضا رضایی، انتشارات ماهی، تهران.
حیدرآبادیان، شهرام (1386)، تاریخ هنر ایران و جهان، سبحان نور، تهران.
سجودی، فرزان (۱۳۸۰)، هنر و اندیشه‌های اهل هنر، انتشارات فرهنگ کاوش، تهران.
سمیع آذر، علیرضا (1388)، اوج و افول مدرنیسم، انتشارت نظر، تهران.
ضیا پور، جلیل (1377)، مختصر تاریخ هنر ایران و جهان، جهاد دانشگاهی، تهران.
قره‌باغی, علی اصغر (1388)، هنر نقد هنری. تهران: سوره مهر.
کریگان، مایکل (۱۳۸۷)، هنر مدرن، ترجمه فریبرز فرید افشین، انتشارات کتاب آبان، تهران.
گاردنر، هلن (1365)، هنر درگذر زمان، ترجمه محمدتقی فرامرزی، انتشارات آگاه، تهران.
گشایش، فرهاد (1378)، تاریخ هنر ایران و جهان، مارلیک، تهران.
گمبریج، ارنست هانس (1375)، تاریخ هنر، ترجمه علی رامین، انتشارات نی، تهران.
گودرزی، مرتضی (1388)،هنر مدرن، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی، تهران.
مدرس یزدی، محمد (1393)، نگاشت ادراکی روابط علی میان فعالیت‌های مدیریت زنجیره تأمین، توانمند سازها و عملکرد زنجیره تأمین با رویکرد فازی، مدیریت صنعتی (دانشگاه تهران)، سال ششم، شماره 14، 615 – 634.
مرزبان، پرویز (1379)، خلاصه تاریخ هنر، با تجدیدنظر و سه بخش الحاقی، علمی فرهنگی، تهران.
مرزبان، پرویز (۱۳۶5)، واژه‌نامه مصور هنرهای تجسمی (معماری، پیکره سازی، نقاشی)، انتشارات سروش، تهران.
مزینی، منوچهر (1392)، تاریخ هنر و معماری ایران وجهان از آغاز تا هنر معاصر، طهان، تهران.
نجفیان، بهزاد (1394)، گزیده تاریخ هنر ایران و جهان، شباهنگ، تهران.
نظیری، قاسم و دیگران (1384)، معرفی شیوه افتراق معنایی و کاربرد آن در ارزیابی بازنمایی معنایی بیماران افسرده، مجله روان‌پزشکی و روانشناسی بالینی ایران (اندیشه و رفتار)، دوره 11 شماره 2، 204-211.
وزیری، علینقی (1377)، تاریخ عمومی هنرهای مصور؛ فرم‌های هنر، فرم‌های مصور، هیرمند، تهران.
هارت، فردریک (1382)، سی‌ودو هزار سال تاریخ هنر، نقاشی، پیکره‌تراشی، معماری، ترجمه اکرمی و دیگران، پیکان، تهران.
Barnham,Jack (1968), Beyond Modern Sculpture,G.Braziller press, New York.
Chilvers, Ian and Harold Osborne (1997), The Oxford dictionary of Art.
Collins,Judith (2007), Sculpture Today,Phidon Press Inc, London.
Hager, Peter J.Corbin, Nancy C.) 1997(, Designing & Delivering: Scientific, Technical, and Managerial Presentations, New York. 
Karuss, Rosalind E (1977),Passage in Modern Sculpture, the MIT Press, Cambridge.
Noel, Carroll (1998), A Philosophy of Mass Art, Clarendon Press, New York.
Weston, Richard (1996), Modernism, Phaidon Press, London.
Turner, jane (Ed.). (1996), The Dictionary of Art (vol.1),Grove, NewYork.
Turner, jane (Ed.). (1996), The Dictionary of Ar(vol.3),Grove, NewYork.