دگرگونیِ نقش ماده در مجسمه‌سازی معاصر بر مبنای نظریه‌ی یادگیری پیوند‌گرایی

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته پژوهش هنر، دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر، دانشگاه هنر ایران. عضو هیئت علمی دانشکدگان هنرهای زیبا دانشگاه تهران.

2 گروه پژوهش هنر، دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر، دانشگاه هنر ایران.

10.22059/jfava.2025.392604.667448

چکیده

پارادایم پسا‌مدرن، مجسمه‌سازی را دستخوش دگرگونی‌های بنیادینی کرده که نه‌تنها مفاهیم و معانی، و انتخاب ماده‌ی اثر را بازنگری می‌کند، بلکه شیوه‌های یادگیری را نیز دچار تحول کرده‌است. برخلاف رویکرد سنتی که ماده را صرفاً ابزاری برای بیان فرم و روایت می‌دانست، در مجسمه‌سازی معاصر، ماده عنصر بنیادی است که در تعیین چیستیِ مجسمه نقش‌آفرینی می‌کند. از سوی دیگر نظریه‌ی یادگیری پیوند‌گرایی، با توجه به سرعتِ تغییر اطلاعات در جهان امروز، و تاکید بر ایجاد شبکه‌های دانش و پیوند مفاهیم، شیوه‌های سنتی آموزش را به چالش می‌کشد. این پژوهش با پیش‌گرفتن رویکرد کیفی، و با تحلیل متون تخصصی مجسمه‌سازی معاصر، و منتخبی از آثار دانش‌آموختگان مجسمه‌سازی دانشگاه تهران پس از انقلاب اسلامی، شیوه‌ی نوینی از یاددهی- یادگیری مجسمه‌سازی برآمده از نظریه‌ی پیوندگرایی فراهم می‌آورد. پرسش‌های اصلی این پژوهش پیرامون چرایی دگرگونیِ نقش ماده در مجسمه‌سازی معاصر و چگونگی روش یاددهیِ آن در دانشگاه‌های ایران متمرکز است. نتایج حاکی از آن است که به‌کارگیری مواد متنوع و نوآورانه همچون مواد بازیافتی، صنعتی یا فناورانه، به هنرمندان امکان می‌دهد تا با چالش‌های پیچیده‌ی اجتماعی، فرهنگی و محیط‌زیستی به شیوه‌ای کارآمد پیوند برقرار کنند. همچنین شیوه‌ی نوین یاددهی- یادگیری برآمده از نظریه‌ی پیوندگرایی می‌تواند منجر به تحول دیدگاه هنرمند در دنیای معاصر و بروز آثار خلاقانه و مبتکرانه باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 24 تیر 1404

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار