روایت شناسی یکی از روش های تحلیل روایت است. نظریه پردازان بسیاری همچون ژرار ژنت در زمینه روایت شناسی تحقیق نموده اند. از نظر او برای تحلیل روایت پنج عامل وجود دارد: تداوم، بسامد، نظم که این سه مربوط به زمان و دو عامل دیگر وجه و لحن هستند. هدف از پژوهش پیش رو، انطباق روایت تصویری به بند کشیدن ضحاک در شاهنامه بایسنقری بر اساس نظریه روایت شناسی ژنت بوده است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده و گردآوری مطالب کتابخانه ای است. بر این اساس این سئوال مطرح است که چگونه می توان تصویر مورد اشاره را بر اساس نظریه ژنت تحلیل روایت نمود؟ از نتایج تحقیق چنین بر می آید که با توجه به تفاوت های ساختاری میان متن کلامی و متن تصویری برای نگارگر این امکان وجود ندارد که همچون شاعر از پیوستگی تصویر برای نشان دادن رخدادها استفاده نماید. بنابراین تلاش می نماید توالی زمان رخدادها را شکسته و با پیوند دو یا چند رخداد یک تصویر را نشان دهد. همچنین با مداخله در مواردی چون زمان و وجه نقش مخاطب را پر رنگ تر گرداند. می توان گفت نقش نگارگر در لحن به مثابه بیان تصویری پر رنگ تر است و به عنوان دانای کل عمل می کند.
)