1
دانش آموخته کارشناسی ارشد باستان شناسی گرایش دوران اسلامی از دانشگاه هنر اصفهان
2
عضو هیئت علمی گروه باستان شناسی دانشگاه هنر اصفهان
10.22059/jfava.2025.392157.667443
چکیده
تراشِ کاشی وجه اشتراکِ بین معرق و کاشی تراش است. مصادیق کاشی تراش و معرق در معماری ایران سیر تحول و خاستگاه متفاوت این دو تکنیک را نشان میدهد. این پژوهش با طرح این سوالها که این دو شیوه چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟ خاستگاه هرکدام و سیر تحولشان چگونه است؟ به بررسی سیر تحول کاشیتراش و معرق در دوران ایلخانی و مظفری پرداخته و در این مسیر با هدف روشن کردن تفاوت بین کاشیتراش با معرق و تعیین خاستگاهشان، ابتدا تکنیک آجر و کاشیتراش در پیش از دوره ایلخانان بررسی و سپس به انواع کاشیتراش و چگونگی پیدایش معرق در ابنیه دوران ایلخانی اشاره شد و در آخر، حضور تدریجی رنگ به عنوان نشانهای مهم از توسعه و تحول معرق مورد بررسی قرار گرفت. دادههای این مقاله از طریق منابع مکتوب و بررسیهای میدانی گردآوری شده و روش پژوهش تاریخی- تطبیقی است. طی این بررسیها مشخص شد، کاشی تراش علاوه بر شباهت در اجرا با معرق ویژگهای ظاهری متفاوت و انواع متنوعی دارد و مستقل از معرق است، و احتمالا معرق بر پایه تجربیات کاشیکاران ایرانی در کاشی تراش در آناتولی شکل گرفته، و معرق در ایران با حضور تدریجی رنگهای لاجوردی، سفید و اُکر در دوره ایلخانی و سبز و زرد، در زمان مظفری، تحول پیدا کرده است.
شکری, پوریا و صالحی کاخکی, احمد . (1404). بررسی کاشی تراش در دوران ایلخانان و جانشینانشان. نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی, (), -. doi: 10.22059/jfava.2025.392157.667443
MLA
شکری, پوریا , و صالحی کاخکی, احمد . "بررسی کاشی تراش در دوران ایلخانان و جانشینانشان", نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی, , , 1404, -. doi: 10.22059/jfava.2025.392157.667443
HARVARD
شکری, پوریا, صالحی کاخکی, احمد. (1404). 'بررسی کاشی تراش در دوران ایلخانان و جانشینانشان', نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی, (), pp. -. doi: 10.22059/jfava.2025.392157.667443
CHICAGO
پوریا شکری و احمد صالحی کاخکی, "بررسی کاشی تراش در دوران ایلخانان و جانشینانشان," نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی, (1404): -, doi: 10.22059/jfava.2025.392157.667443
VANCOUVER
شکری, پوریا, صالحی کاخکی, احمد. بررسی کاشی تراش در دوران ایلخانان و جانشینانشان. نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی, 1404; (): -. doi: 10.22059/jfava.2025.392157.667443