چکیده
هنر موزاییککاری به عنوان یک عنصر تزیینی در بنا، از قدمتی چندین هزار ساله برخوردار بوده و در تمدنهای مصر، بینالنهرین، یونان، روم و بیزانس بطور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. اما این هنر در ایران باستان با اقبال چندانی مواجه نبوده و تنها در سطحی اندک در دوره ساسانی و در حیاط موزاییک کاخ بیشاپور، اجرا گردیده است. پژوهش پیش رو، با استفاده از روشهای علمی– آزمایشگاهی به بررسی و شناخت مواد، مصالح و تکینکهای به کار رفته در ساخت این هنر پرداخته و مقایسهای دارد بین مواد و مصالح و تکنیکهای ساخت موزاییککاری کاخهای ساسانی و هنر موزاییککاری روم باستان. نتایج حاصل از مطالعات علمی- آزمایشگاهی این پژوهش، ضمن مشخص نمودن مواد و مصالح موزاییکهای ساسانی، وجه تشابه این مواد با مواد و مصالح تزیینات موزاییککاری تمدن روم را نیز مورد بررسی قرار میدهد و تاثیرات متقابل آنها بر یکدیگر را ارزیابی و با توجه به ویژگیهای هنری و فنی موزاییکهای بیشاپور، سعی در شناسایی هویت ملی سازندگان آنها مینماید. بر بستر مطالعات فنی انجام شده در این پژوهش، امکان بازآفرینی و ساخت تزیین موزاییککاری با تکنیک دوره ساسانی مهیا گردید. روش تحقیق این پژوهش بر بستر انجام مطالعات تئوریک، مطالعات آزمایشگاهی و تجزیه و تحلیل دادهها در هر بخش از مطالعه استوار است.
)