1کارشناس ارشد طراحی صنعتی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3عضو هیئت علمی دانشکده طراحی صنعتی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران،
چکیده
زبان، درک ما را از واقعیت شکل میدهد و استعاره، ابزاری است برای توسعهی زبان. پس استعاره ابزاری است برای توسعهی ادراک ما از واقعیت. درگذار از دورهی مدرن به پستمدرن، هنرمندان از استعاره و تمثیل به عنوان ابزاری برای شکل دادن به این تصویر متفاوت از واقعیت استفاده کردند. هدف از این مقاله، تشریح جزئیات این امر از منظر ساختارگرایی است. از این منظر استعاره، جانشینی اجزایی از بافت معنایی ناهمسان در نمودار همنشینی است. این مقاله، محصول را به مثابه متن بررسی میکند و با در نظر گرفتن سالهای شکل گیری و به اوج رسیدن رویکرد پست مدرن و به شیوهی تحلیل ساختاری متن، به مطالعهی محصولاتی میپردازد که با هدف پشتسرگذاشتن پارادایمهای غالب مدرنیته، طراحی شدند. نمونههایی که برای این تحلیل انتخاب شدند، آثار سه دسته از طراحان بودند که در غالب سه سبک طراحی شدهاند؛ رادیکالدیزاین و ممفیس در ایتالیا، دروخ در هلند و سبک پانک در آثار طراح انگلیسی، رون آراد. یکی از نکات مشترک میان این محصولات استفاده از استعاره برای غلبه بر وضعیت تک صدایی هنر مدرن است. نتیجهی این پژوهش دست یافتن به دیدگاهی است که در نهایت امکانات بسیاری در جهت خلق محصولات جدید و خلاقانه در اختیار طراحان قرار میدهد.
ابتدای صفحه