بازخوانی نگاره های حسین بهزاد با توجه به نظریه هرمونوتیک مدرن گادامر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری هنر اسلامی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس

2 دانشیار گروه نقاشی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

در دوران معاصر با توجه به شرایط اجتماعی فرهنگی و اندیشه تجددخواهی و بازتاب فرهنگ و هنر غرب، نگارگران ایرانی به ویژه حسین بهزاد، در راستای احیای هویت و فرهنگ ایرانی-اسلامی به نگارگری گذشته رجوع می‌کنند. این تحقیق با هدف مطالعه نگارگری حسین بهزاد در دوران معاصر با بهره‌گیری از مفاهیم هرمنوتیک گادامر با رویکرد توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته و گردآوری اطلاعات آن با استفاده از منابع کتابخانه‌ای استو به این پرسش پاسخ داده است که، نحوه خلق آثار نگارگران این دوران تا چه اندازه با نظریه هرمنوتیک گادامر تطبیق دارد. نتایج نشان می‌دهد که مفاهیم هرمنوتیک گادامر، قابلیت شرح و بسط در نگاره‌های معاصر حسین بهزاد را داراست. هنرمند با گذر به افق معنایی روزگار صفویه به مکالمه با آن پرداخته و آن را با افق معنایی روزگار خویش که عصر جدال بین سنت و تجدد است، ممزوج، و اقدام به خلق اثرش نموده است. گادامر معتقد است، مفسر در این میان پیش داوری‌هایی که متناسب با دوره خودش است را در تفسیر دخالت می‌دهد و همچنین بافت و زمینه اجتماعی و فرهنگی نیز در خلق اثر مؤثر است که این مهم در نگارگری معاصر در تلفیقی که بین عناصر سنتی و غربی صورت گرفته قابل مشاهده است.

کلیدواژه‌ها


آژند، یعقوب (1385)، مکتب نگارگری اصفهان، چاپ اول، انتشارات فرهنگستان هنر، تهران.
احمدی، بابک (1386)، حقیقت و زیبایی، نشر مرکز، تهران.
احمدی، بابک (1393)، ساختار تأویل و متن، نشر مرکز، تهران.
احمدی، بابک (1372)، خرد هرمونوتیک، کلک نقد ادبی، شماره39، صص 21-10.
ایزدی، عباس و حسنوند، محمدکاظم (1395)، بازخوانی نقاشی سقاخانه از منظر هرمنوتیک گادامر، نشریه هنرهای زیبا-هنرهای تجسمی، شماره4، صص 30-21.
پاکباز، روئین (1386)، دایره المعارف هنر، فرهنگ معاصر، تهران.
پاکباز، روئین (1386)، نقاشی ایران از دیرباز تا امروز، انتشارات زرین و سیمین، تهران.
پالمر، ریچارد (1387)، علم هرمنوتیک، نظریه تأویل در فلسفه­های شلایر ماخر، دیلتای، هایدگر و گادامر، ترجمه محمدسعید حنایی کاشانی، چاپ چهارم، نشر هرمس، تهران.
جنسن، چارلز (1384)، تجزیه و تحلیل آثار هنرهای تجسمی، ترجمه بتی آواکیان، نشر سمت، تهران.
دانشور، سیمین (1334)،استاد حسین بهزاد و آثار او، نقش و نگار، شماره 1، صص 20-14.
دشتی، علی (1347)، استاد حسین بهزاد، مجله هنر و مردم، دوره ششم، شماره 70، صص 19-14.
دشتی، علی (1344)، نظری درباره کارهای حسین بهزاد، مجله وحید، شماره 24، صص 19-17.
ریخته­گران، محمدرضا (1378)، منطق و مبحث هرمنوتیک، کنگره، تهران.
زکی، محمد حسن (1320)، صنایع ایران بعد از اسلام، ترجمه محمد علی خلیلی، تهران.
عبدی، ناهید و میرزایی مهر، اصغر (1386)، آشنایی با مکاتب نقاشی (اجرای آزمایشی)، چاپ چهارم، وزارت آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، تهران.
کاظمی، حسین ( 1347 )، نقاش خیال، مجله هلال، شماره 86، صص 19-11.
مددپور، محمد (1388)، آشنایی با آرای متفکران درباره هنر: متفکران جدید مدرن و پست مدرن، چاپ دوم، نشر سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری، سوره مهر، تهران.
مدنی، امیر حسین (1390)، گادامر و هرمنوتیک، فصلنامه هنر، شماره72، صص 27-21.
واعظی، اصغر و فاضلی، فائزه (1389)، دیالوگ، دیالکتیک، امتزاج افق ها، دو فصلنامه فلسفی شناخت، شماره62، صص214-189.
ناصری پور، محمد (1378)، زندگی و آثار استاد حسین بهزاد مینیاتور، انتشارات سروش، تهران.
نصری، عبدالله (1381)، راز متن: هرمنوتیک، قرائت پذیری متن و منطق فهم دین، نشر آفتاب توسعه، تهران.
 
Dostal, Robert (2002), The Cambridge Companion to Gadamer, Cambridge University Press, Cambridge.
Gadamer, Hans Georg (1994), Turth & Method, Continuum, translation revised by Joel Weinsheimer and Donald G. Marshall, New York.
https://www.caroun.com.
https://www.commons.wikimedia.org.
https://www.Fotographia.islamoriente.com.
https://www.pinterest.com.
https://www.i.pinimg.com.